بایوستراتیگرافی و محیط رسوبی سازند مبارک در برش میغان (شمال شرق شاهرود)

توالی رسوبات کربنیفر در برش میغان از جنبه سنگواره های ذره بینی، به خصوص روزن داران آهکی و رخساره های زیستی آن مورد بررسی و مطالعه قرار گرفت، در گام نخست این نهشته ها با ضخامت کلی 450 متر به چهار واحد سنگ چینه ای حاوی لیتوزون های شیلی با میان لایه آهکی در قاعده و واحدهای آهکی نازک تا ضخیم لایه در بخش میانی و شیل های ضخیم لایه با میان لایه آهکی در راس تفکیک شد. بررسی ها حاکی از آن است که نهشته های کربنیفر احتمالا با مرز تدریجی بر روی رسوبات دونین سازند خوش ییلاق قرار گرفته و با ناپیوستگی فرسایشی از رسوبات پرمین (سازند دورود) در راس قابل تفکیک است. با مطالعه و شناسایی روزن داران، مرز آشکوب های تورنزین و ویزین، آشکار و روند تکامل آنها تا انتهای رسوبگذاری در کربنیفر زیرین مورد بررسی قرار گرفت، که در نهایت با تدوین بایوزوناسیون این میکروفسیل ها برای جوان ترین نهشته های این مجموعه سن ویزین میانی پیشنهاد گردید. لازم به اشاره است که پنج بایوزون برای روزن داران این رسوبات ارائه گردید. در ادامه با بررسی رخساره های رسوبی، کلیه آلوکم های تشکیل دهنده تفکیک و تغییرات رخساره ای این رسوبات ثبت گردید. مطالعات نشان می دهد که رسوبات سازند مبارک در برش میغان در پنج مجموعه رخساره ای, لاگون (lagoon) و پشته ماسه ای (shoal) متعلق به رمپ درونی، بخش دریای باز کم عمق (shallow open marine) متعلق به رمپ میانی که با توجه به تاثیر شدید امواج طوفانی عمدتا از نوع رخساره های طوفانی است، شیب رمپ و بخش عمیق دریای باز مربوط به رمپ بیرونی قرار میگیرند. مدل رسوبی سازند مبارک در برش مورد مطالعه از نوع رمپ با انتهای شیب دار (distally steepened ramp) تعیین شده است.